Hep yarına dair hayaller kurmak, gelmesi mümkün olmayacak zamanları beklemekle geçiyor günlerim..
Kaç gece bir sonraki günü düşünerek geçti. Neler yapabilirdik, neler yaşayabilirdik düşünsenize bir.. Kaç gece hayaller kurarken gözlerim buğulandı. Gözyaşları belli olmasın diye yastığa gömüldüm, yorganıma sıkıca sarıldım.. Hepsi sadece kurduğum hayaller içindi. Olmasını deli gibi istediğim fakat mümkün olmayan hayaller için..
Bazen küçücük bir umut her şeyin olabileceğini düşündürüyor insana. Bazen de diyorsun ki 'olmuyor işte ne yapsam da'. Sonra hüzünleniyor insan.Hani bir anda hiçbir şey yokken hüzünlenir ya onun gibi.. İşte o zaman yalnız hissediyorsun kendini. 'Yalnızlık' ne zor şey.. İnsan bununda üstesinden gelebilir ama.. Alışabilir çünkü.
Yalnızlığa alışmalı insan..
Hayat bizi bir gün yalnız bırakacakmış gibi davranmalı..
Bavulları hep toplu durmalı insanın...
Bir gün telefonların hiç çalmayacağı hesaplanmalı...
Tül perde arkasından misafir yolu gözlemekten vaz geçmeli...
İhanetlere, terk edilmelere, bir başına bırakılmalara hazırlıklı olmalı...
Gece yastıkla ağlaşmaya, sabah aynayla gülüşmeye, kendiyle hüzünlenip, kendiyle keyiflenmeye hazır olmalı..
Yalnızlığa alışmalı...
- (irgiligahayir)
