Yazmak sana dair..

İnsan mutluyken yazamaz derler ya doğruymuş. Mutsuz olduğumuzda ya da moralimiz bozuk olduğunda kelimeler bir bir dökülürken dudaklardan kağıtlara, mutluyken kalemi elimize alamaz hale geliyoruz. Mutsuzken her anımızda yazı yazma isteği varken mutlu olduğumuz zamanda aklımıza hiçbir şey gelmiyor. Bu nedenden dolayıdır ki şiirlerde özlem, acı, hasret, aşk kokulu yazılar var.. Gözlerden yaş akarken ıslanan kağıda yazı yazmanın verdiği rahatlama var. Mutluyken gözlerimiz parlarken mutsuzken sığınacak tek yeri kağıtlarda buluyoruz. Ki bu yüzden insanlar üzgünken şaheser niteliğinde yazılar çıkıyor.. Hasret çekmeseydik veyahut aşk acısı yaşamasaydık nasıl çıkacaktı bu kadar eser?  Hep mutlu olsaydık ya da? Velhasıl mutsuz olmanında bir güzelliği var. İçimizdekileri dökmek için, insanlara haykırmak için bir uğraşımız var. Ne mutlu ki bize yazacak çok şey var..